Moed is een kostbare gave.
Je kunt veel verliezen zonder echt ongelukkig te zijn.
Als je de moed verliest, verlies je alles.
Moed heeft alles te maken met je kijk op dat kleine stukje leven, dat je
eigen leven is, heel even tussen de wieg en het graf, zo kwetsbaar en zo kort.
Als je ogen zuiver zijn en je hart vrij van die vele "zuchten" zoals
hebzucht, zelfzucht, geldzucht, genotzucht, ga je je eigen leven veel klaarder zien.
Je gaat positief kijken en dan zie je weer licht.
Dan zie je toekomst.
Wie de moed verliest, is als een vogel die zijn vleugels verliest.
Er zijn geen open luchten meer.
Er is geen zon meer en geen toekomst.
Met de moed in je schoenen kom je niet vooruit.
De moed in je schoenen is de dood in je hart.
Moedeloosheid weegt op je hart,
ligt op je maag en zit in je benen.
Moedeloosheid is een loodzwaar blok dat je moet meeslepen.
Moedeloosheid is de totale verlamming van je geestelijke en lichamelijke krachten.
Zonder moed kun je niet leven, niet lachen, niet bidden.
Moed is een wonderlijke kracht.
Moed houden en anderen moed geven is het allerbeste wat een mens kan doen,
in alle omstandigheden, in elke situatie.
Met moed geraak je overal door en doe je de zon schijnen, door alle wolken heen.
woensdag 20 oktober 2010
De Vogel
Op een dag zagen de mensen een prachtige vogel. Zijn veren waren diep blauw; zijn vleugels waren fel rood. Hij zong als een nachtegaal. Hij vloog als een paradijsvogel. Hij keek als een kolibrie.
Iedereen dacht dat het een heilige vogel was.
De koning van Lu gaf zijn mannen opdracht de heilige vogel te vangen.
De koning was van plan hem een plaats te geven in zijn vooroudertempel.
De heilige vogel kreeg alles wat hij maar wilde. Zijn kooi was van puur goud en fijn zilver.
Muzikanten maakten muziek voor hem. Danseressen dansten voor hem. Dichters zeiden gedichten voor de vogel. Vertellers vertelden de heilige vogel verhalen. De koning liet het lekkerste eten voor de vogel klaarmaken: gebraden varken, geparfumeerde rijst, geurige thee. Maar de vogel in zijn kooi at niet.
Hij keek niet naar de danseressen. Hij luisterde niet naar de dichters en vertellers. Hij wilde geen muziek horen. Zijn diepblauwe veren wer¬den flets. Zijn felrode vleugels verbleekten.
In zijn kleine kooi kon de vogel niet vliegen als een paradijsvogel.
Hij had geen zin meer in zingen als een nachtegaal.
Zijn ogen leken op ogen van een doodzieke mus. Na drie dagen gevangenschap stierf de vogel.
De koning was ontroostbaar. Hij begreep even niet waarom de vogel was doodgegaan. Hij had hem toch precies zo behandeld als hij zelf behandeld wilde worden.
En de vraag kwam bij hem op: “Leef ik niet ook in gevangschap?”
Iedereen dacht dat het een heilige vogel was.
De koning van Lu gaf zijn mannen opdracht de heilige vogel te vangen.
De koning was van plan hem een plaats te geven in zijn vooroudertempel.
De heilige vogel kreeg alles wat hij maar wilde. Zijn kooi was van puur goud en fijn zilver.
Muzikanten maakten muziek voor hem. Danseressen dansten voor hem. Dichters zeiden gedichten voor de vogel. Vertellers vertelden de heilige vogel verhalen. De koning liet het lekkerste eten voor de vogel klaarmaken: gebraden varken, geparfumeerde rijst, geurige thee. Maar de vogel in zijn kooi at niet.
Hij keek niet naar de danseressen. Hij luisterde niet naar de dichters en vertellers. Hij wilde geen muziek horen. Zijn diepblauwe veren wer¬den flets. Zijn felrode vleugels verbleekten.
In zijn kleine kooi kon de vogel niet vliegen als een paradijsvogel.
Hij had geen zin meer in zingen als een nachtegaal.
Zijn ogen leken op ogen van een doodzieke mus. Na drie dagen gevangenschap stierf de vogel.
De koning was ontroostbaar. Hij begreep even niet waarom de vogel was doodgegaan. Hij had hem toch precies zo behandeld als hij zelf behandeld wilde worden.
En de vraag kwam bij hem op: “Leef ik niet ook in gevangschap?”
De Zon En De Wind
Het gebeurde op een stille winterdag.
De zon en de wind waren samen aan het vechten wie van hen sterker was.
" Wedden dat ik het sterkste ben?"riep de wind uitdagend , "en ik zal het je ook
meteen bewijzen!"
De wind wees met zijn dikke wolkenvinger naar beneden," zie je die oude man daar in zijn winterjas?"" wedden dat ik hem eerder uit zijn jas krijg dan jij?"
" Vooruit dan maar, laat zien wat je kunt," antwoordde de zon rustig en kroop weg achter haar wolk.
De wind haalde diep adem en begon uit volle borst te blazen.
Maar hoe harder de wind blies, hoe dieper de man in zijn warme jas kroop.
Uiteindelijk gaf de wind het op, hij was totaal uitgeput.
Nu was de zon aan de beurt. Ze kwam achter haar wolk vandaan en begon met vriendelijke glimlach te schijnen.
De verkleumde man beneden was aangenaam verrast door de warme stralen en veegde al gauw een zweetdruppeltje van zijn voorhoofd.
Even later kreeg hij het zo warm dat hij zijn jas uitdeed.
moraal van het verhaal.....
Met vriendelijkheid en warmte bereiken we in ons leven vaak meer dan met snauwen of hoog uit de toren te blazen.
Als iemand u irriteert, als het niet gaat zoals jij het zou willen of als je iemand tegenkomt die zijn dag niet heeft, probeer dan eens met een paar warme " zonnestralen "
De zon en de wind waren samen aan het vechten wie van hen sterker was.
" Wedden dat ik het sterkste ben?"riep de wind uitdagend , "en ik zal het je ook
meteen bewijzen!"
De wind wees met zijn dikke wolkenvinger naar beneden," zie je die oude man daar in zijn winterjas?"" wedden dat ik hem eerder uit zijn jas krijg dan jij?"
" Vooruit dan maar, laat zien wat je kunt," antwoordde de zon rustig en kroop weg achter haar wolk.
De wind haalde diep adem en begon uit volle borst te blazen.
Maar hoe harder de wind blies, hoe dieper de man in zijn warme jas kroop.
Uiteindelijk gaf de wind het op, hij was totaal uitgeput.
Nu was de zon aan de beurt. Ze kwam achter haar wolk vandaan en begon met vriendelijke glimlach te schijnen.
De verkleumde man beneden was aangenaam verrast door de warme stralen en veegde al gauw een zweetdruppeltje van zijn voorhoofd.
Even later kreeg hij het zo warm dat hij zijn jas uitdeed.
moraal van het verhaal.....
Met vriendelijkheid en warmte bereiken we in ons leven vaak meer dan met snauwen of hoog uit de toren te blazen.
Als iemand u irriteert, als het niet gaat zoals jij het zou willen of als je iemand tegenkomt die zijn dag niet heeft, probeer dan eens met een paar warme " zonnestralen "
De Laatste Les
Er was eens een koning die jarenlang de wijze lessen van een oude meester ontving.
Toen de wijze het hof voorgoed ging verlaten, wilde de koning hem een wens vervullen.
De wijze man greep in de diepe zak van zijn gewaad, haalde er een prachtig blinkende schaal uit te voorschijn en vroeg de koning de schaal met goudstukken te vullen.
“Dat is gemakkelijk”, dacht de koning, maar zijn verbazing was groot toen hij zag dat de schaal niet voller werd terwijl er al een zak goud in was geleegd. De koning had zelfs de indruk dat de schaal leger werd, naarmate hij er meer goudstukken in deed. Hij was teleurgesteld en schaamde zich omdat hij de eenvoudige wens van de wijze man niet kon vervullen.
De oude man zei: “Als je de schaal niet kunt vullen zoals je beloofd hebt, zeg het dan maar, dan zal ik haar weer in mijn zak doen en je voorgoed verlaten.”
Peinzend keek de koning naar de wijze man. Hoe was het mogelijk dat hij ondanks zijn rijkdom en zijn vrijgevigheid de schaal niet kon vullen?
Hoe kan dit?”, vroeg de koning. “Vertel me het geheim van jouw schaal.”
Het is inderdaad een bijzondere schaal”, zei de wijze man. “Ze heeft net als het menselijke hart twee eigenschappen. De eerste eigenschap is ontevredenheid of een nooit te bevredigen verlangen.
Je kunt het vullen waarmee je wilt, met rijkdom, schoonheid, liefde, kennis, macht of aanzien, met levenslust of genot, met alles wat er bestaat - het zal nooit vol worden. Het wil steeds meer en steeds andere dingen.
Omdat de mens dit geheim van zijn aardse leven niet kent of vergeten is, leeft hij in een verlangen zonder onderbreking.
En hoe meer een mens ontvangt des te meer wil hij. Dat is de schaal van het verlangen.
De tweede eigenschap van de blinkende schaal is leegte.
Wanneer ook maar één lichtstraal het midden van de lege schaal treft, weerspiegelt de hele schaal het licht. Dan is zij tot boven toe vervuld met de glans van het licht - dan is het hart werkelijk vol
Toen de wijze het hof voorgoed ging verlaten, wilde de koning hem een wens vervullen.
De wijze man greep in de diepe zak van zijn gewaad, haalde er een prachtig blinkende schaal uit te voorschijn en vroeg de koning de schaal met goudstukken te vullen.
“Dat is gemakkelijk”, dacht de koning, maar zijn verbazing was groot toen hij zag dat de schaal niet voller werd terwijl er al een zak goud in was geleegd. De koning had zelfs de indruk dat de schaal leger werd, naarmate hij er meer goudstukken in deed. Hij was teleurgesteld en schaamde zich omdat hij de eenvoudige wens van de wijze man niet kon vervullen.
De oude man zei: “Als je de schaal niet kunt vullen zoals je beloofd hebt, zeg het dan maar, dan zal ik haar weer in mijn zak doen en je voorgoed verlaten.”
Peinzend keek de koning naar de wijze man. Hoe was het mogelijk dat hij ondanks zijn rijkdom en zijn vrijgevigheid de schaal niet kon vullen?
Hoe kan dit?”, vroeg de koning. “Vertel me het geheim van jouw schaal.”
Het is inderdaad een bijzondere schaal”, zei de wijze man. “Ze heeft net als het menselijke hart twee eigenschappen. De eerste eigenschap is ontevredenheid of een nooit te bevredigen verlangen.
Je kunt het vullen waarmee je wilt, met rijkdom, schoonheid, liefde, kennis, macht of aanzien, met levenslust of genot, met alles wat er bestaat - het zal nooit vol worden. Het wil steeds meer en steeds andere dingen.
Omdat de mens dit geheim van zijn aardse leven niet kent of vergeten is, leeft hij in een verlangen zonder onderbreking.
En hoe meer een mens ontvangt des te meer wil hij. Dat is de schaal van het verlangen.
De tweede eigenschap van de blinkende schaal is leegte.
Wanneer ook maar één lichtstraal het midden van de lege schaal treft, weerspiegelt de hele schaal het licht. Dan is zij tot boven toe vervuld met de glans van het licht - dan is het hart werkelijk vol
Moeders Handen
Je hebt het brood gesmeerd,
onze kleren gekeerd,
ons het pannetje toegeschoven
en de sokken gestopt
en ons ondergestopt...
allemaal met je handen.
Hebt de melk afgedekt
en ons toffees verstrekt
en kranten de wijk rondgedragen,
hebt geschild en versteld
en de hemden geteld...
allemaal met je handen.
Hebt ons menigmaal
ook het warme onthaal
van een oplawaai gegeven.
Hebt ons grootgebracht,
we waren met acht,
zes zijn nog in leven...
allemaal met je handen.
Heet waren ze en koud,
nu zijn ze oud.
En met al onze schade en schande
zijn we huiswaarts gegaan
en we schikken weer aan
en dan strelen we je handen.
onze kleren gekeerd,
ons het pannetje toegeschoven
en de sokken gestopt
en ons ondergestopt...
allemaal met je handen.
Hebt de melk afgedekt
en ons toffees verstrekt
en kranten de wijk rondgedragen,
hebt geschild en versteld
en de hemden geteld...
allemaal met je handen.
Hebt ons menigmaal
ook het warme onthaal
van een oplawaai gegeven.
Hebt ons grootgebracht,
we waren met acht,
zes zijn nog in leven...
allemaal met je handen.
Heet waren ze en koud,
nu zijn ze oud.
En met al onze schade en schande
zijn we huiswaarts gegaan
en we schikken weer aan
en dan strelen we je handen.
De Kracht
* Onze grootste angst is niet dat we ontoereikend zijn
Onze grootste angst is dat we onmeetbaat krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis waar we het meest bang voor zijn.
We vragen ons af: wie ben ik dat ik briljant, prachtig, talentvol, fantastisch zou zijn?
Wie ben je eigenlijk om dat niet te zijn.
Jezelf klein voordoen dient de wereld niet.
Er is niets verlichtends aan om te krimpen, opdat andere mensen zich
niet onzeker voelen in je buurt.
We zijn bedoeld om te stralen zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de glans te manifesteren die in ons is.
Het zit niet in sommige van ons, het zit in iedereen.
En als we ons eigen licht laten schijnen, geven wij onbewust anderen
toestemming om hetzelfde te doen.
Wanneer wij bevrijd zijn van onze angst, bevrijdt onze aanwezigheid
automatisch anderen
Onze grootste angst is dat we onmeetbaat krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis waar we het meest bang voor zijn.
We vragen ons af: wie ben ik dat ik briljant, prachtig, talentvol, fantastisch zou zijn?
Wie ben je eigenlijk om dat niet te zijn.
Jezelf klein voordoen dient de wereld niet.
Er is niets verlichtends aan om te krimpen, opdat andere mensen zich
niet onzeker voelen in je buurt.
We zijn bedoeld om te stralen zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de glans te manifesteren die in ons is.
Het zit niet in sommige van ons, het zit in iedereen.
En als we ons eigen licht laten schijnen, geven wij onbewust anderen
toestemming om hetzelfde te doen.
Wanneer wij bevrijd zijn van onze angst, bevrijdt onze aanwezigheid
automatisch anderen
Is Er Leven Na De Dood ?????
Nou ik kan hier wetenschappelijk ja op antwoorden.
Om dit uit te kunnen leggen moet ik bij het leven beginnen want anders kennen we geen dood. Alles begint met de ei-cel, deze wordt bevrucht en dan begint de celdeling. Alles begint dus met 1 cel, een natuurwet, ook wel instinkt genoemd. De baby wordt geboren met alle reflexen, zoals de zuigkracht om te overleven, ook een natuurwet en noemen we instinkt.
Vanaf de geboorte kunnen er bewuste herinneringen aangemaakt worden, hier zijn onderzoeken op los gelaten. De herinnering is je geheugen en vormt je identiteit./persoonlijkheid. Wat is een herinnering? Een herinnering is in feite een gedachte.
Wat is een gedachte? Bewust energie steken in een onderwerp. Energie is verplaatsbaar, zo zegt de kwantumfysica. Als de herinnering, bestaande uit gedachten, waar energie in gestoken is, je identiteit vormt, dan heb ik de geest uitgelegd.
Wanneer men dood gaat, dan sterft het lichaam af. De som, het lichaam en de geest, wordt de delen. Waar gaan deze delen naartoe? Deze delen worden verdeeld en zoeken verbindingen met individuen die men bewust kent. De gedachte aan het gestorven individu is de verbinding. Door bewust aan de gestorvene te denken wordt er contact gemaakt. Met andere woorden zoals wij dat kennen, de gestorvene leeft in ons voort.
Om dit uit te kunnen leggen moet ik bij het leven beginnen want anders kennen we geen dood. Alles begint met de ei-cel, deze wordt bevrucht en dan begint de celdeling. Alles begint dus met 1 cel, een natuurwet, ook wel instinkt genoemd. De baby wordt geboren met alle reflexen, zoals de zuigkracht om te overleven, ook een natuurwet en noemen we instinkt.
Vanaf de geboorte kunnen er bewuste herinneringen aangemaakt worden, hier zijn onderzoeken op los gelaten. De herinnering is je geheugen en vormt je identiteit./persoonlijkheid. Wat is een herinnering? Een herinnering is in feite een gedachte.
Wat is een gedachte? Bewust energie steken in een onderwerp. Energie is verplaatsbaar, zo zegt de kwantumfysica. Als de herinnering, bestaande uit gedachten, waar energie in gestoken is, je identiteit vormt, dan heb ik de geest uitgelegd.
Wanneer men dood gaat, dan sterft het lichaam af. De som, het lichaam en de geest, wordt de delen. Waar gaan deze delen naartoe? Deze delen worden verdeeld en zoeken verbindingen met individuen die men bewust kent. De gedachte aan het gestorven individu is de verbinding. Door bewust aan de gestorvene te denken wordt er contact gemaakt. Met andere woorden zoals wij dat kennen, de gestorvene leeft in ons voort.
Een Droom En Rijkdom
Heel lang geleden was er een jongentje.
Toen het jongentje 4 was had hij een droom.
Hij wilde rijk worden. Zo rijk dat hij alles zou kunnen doen wat zijn hartje begeerde.
Hij dacht dat rijkdom hem heel veel zou brengen.
Hij vergat echter dat hij veel moest leren om veel te kunnen verdienen.
Hij ging dus te snel van school af om te gaan werken.
Hij ontmoette een vrouw waarmee hij ging trouwen.
Trouwen omdat hij ook als droom had om een gezin te stichten.
Om ook deze droom te verwezenlijke dacht hij dat hij veel geld nodig had.
Hij nam de stap om voor zichzelf te beginnen, en werkte dus 90 uur per week.
Hij vergat daarbij echter het feit dat je aan een gezin ook tijd moest besteden.
Waardoor de droom van een gezin weer uit elkaar spatte.
Ook de droom voor een eigen onderneming was hem niet gegund.
Om zijn rust te vinden accepteerde hij een gewone baan.
Omdat hij intussen geleerd had dat geld niet gelukkig maakte had hij voor genomen
om nog maar 40 uur te gaan werken.
Hij wilde ook weer de liefde leren kennen.
Er kwam dus weer een moment dat het leven hem tegemoet lachte.
Hij had alleen nog niet geleerd dat een relatie is gebaseerd op vertrouwen, respect voor elkaar, eerlijkheid en communiceren.
Daarom hield ook deze relatie geen stand.
Hij ging bij zichzelf te raden en kwam er achter waar het in het leven eigenlijk om draait.
Ook al kan hij de tijd niet terug draaien, weet hij dat wat hij allemaal doet een reden heeft.
Intussen heeft hij toch wat hij wilde want……………………………………..
WIE ZICH GELUKKIG VOELT MET HET GELUK VAN ANDEREN, BEZIT EEN RIJKDOM ZONDER GRENZEN.
En de jongen………….dat ben ik.
Toen het jongentje 4 was had hij een droom.
Hij wilde rijk worden. Zo rijk dat hij alles zou kunnen doen wat zijn hartje begeerde.
Hij dacht dat rijkdom hem heel veel zou brengen.
Hij vergat echter dat hij veel moest leren om veel te kunnen verdienen.
Hij ging dus te snel van school af om te gaan werken.
Hij ontmoette een vrouw waarmee hij ging trouwen.
Trouwen omdat hij ook als droom had om een gezin te stichten.
Om ook deze droom te verwezenlijke dacht hij dat hij veel geld nodig had.
Hij nam de stap om voor zichzelf te beginnen, en werkte dus 90 uur per week.
Hij vergat daarbij echter het feit dat je aan een gezin ook tijd moest besteden.
Waardoor de droom van een gezin weer uit elkaar spatte.
Ook de droom voor een eigen onderneming was hem niet gegund.
Om zijn rust te vinden accepteerde hij een gewone baan.
Omdat hij intussen geleerd had dat geld niet gelukkig maakte had hij voor genomen
om nog maar 40 uur te gaan werken.
Hij wilde ook weer de liefde leren kennen.
Er kwam dus weer een moment dat het leven hem tegemoet lachte.
Hij had alleen nog niet geleerd dat een relatie is gebaseerd op vertrouwen, respect voor elkaar, eerlijkheid en communiceren.
Daarom hield ook deze relatie geen stand.
Hij ging bij zichzelf te raden en kwam er achter waar het in het leven eigenlijk om draait.
Ook al kan hij de tijd niet terug draaien, weet hij dat wat hij allemaal doet een reden heeft.
Intussen heeft hij toch wat hij wilde want……………………………………..
WIE ZICH GELUKKIG VOELT MET HET GELUK VAN ANDEREN, BEZIT EEN RIJKDOM ZONDER GRENZEN.
En de jongen………….dat ben ik.
Dagen waarover we ons niet druk hoeven te maken
Er zijn iedere week twee dagen waarover wij ons niet ongerust moeten maken; twee dagen die vrij zouden moeten zijn van angst en bezorgdheid.
Een van deze dagen is GISTEREN, met al zijn vergissingen en zijn zorgen, zijn gebreken en zijn flaters, zijn pijnen en zijn smarten
Geen geld ter wereld kan Gisteren terugbrengen.
We kunnen geen enkele daad van Gisteren herdoen.
Wij kunnen geen enkel woord dat wij hebben uitgesproken, doen verdwijnen.
Gisteren is in de eeuwigheid.
De andere dag waarover wij ons geen zorgen moeten maken is MORGEN.
Met zijn mogelijke ongelukken, zijn lasten, zijn wonderlijke beloften, en misschien zijn teleurstellingen.
Voor wat Morgen betreft kunnen we niets doen. Morgen zal de zon opgaan in al haar pracht, of schuilgaan achter dikke wolken. Maar opkomen zal ze.
Tot zij opgaat, behoort Morgen ons niet toe.
Want Morgen is nog niet aangebroken.
Er blijft ons slechts één dag over: Vandaag.
Ieder menselijk wezen kan het hoofd bieden aan de strijd van één enkele dag.
Het is slechts dan, wanneer wij er de lasten aan toevoegen van die twee geduchte eeuwigheden – Gisteren en Morgen – dat wij onszelf ontmoedigen.
Het is niet de ondervinding van Vandaag welke ons naar de zwakzinnigheid voert.
Nee, het zijn enkel de wrok en de bitterheid over wat Gisteren gebeurde, of de vrees van wat Morgen kan brengen.
Laten wij daarom ons best doen om slechts één dag tegelijk te leven: Vandaag
Een van deze dagen is GISTEREN, met al zijn vergissingen en zijn zorgen, zijn gebreken en zijn flaters, zijn pijnen en zijn smarten
Geen geld ter wereld kan Gisteren terugbrengen.
We kunnen geen enkele daad van Gisteren herdoen.
Wij kunnen geen enkel woord dat wij hebben uitgesproken, doen verdwijnen.
Gisteren is in de eeuwigheid.
De andere dag waarover wij ons geen zorgen moeten maken is MORGEN.
Met zijn mogelijke ongelukken, zijn lasten, zijn wonderlijke beloften, en misschien zijn teleurstellingen.
Voor wat Morgen betreft kunnen we niets doen. Morgen zal de zon opgaan in al haar pracht, of schuilgaan achter dikke wolken. Maar opkomen zal ze.
Tot zij opgaat, behoort Morgen ons niet toe.
Want Morgen is nog niet aangebroken.
Er blijft ons slechts één dag over: Vandaag.
Ieder menselijk wezen kan het hoofd bieden aan de strijd van één enkele dag.
Het is slechts dan, wanneer wij er de lasten aan toevoegen van die twee geduchte eeuwigheden – Gisteren en Morgen – dat wij onszelf ontmoedigen.
Het is niet de ondervinding van Vandaag welke ons naar de zwakzinnigheid voert.
Nee, het zijn enkel de wrok en de bitterheid over wat Gisteren gebeurde, of de vrees van wat Morgen kan brengen.
Laten wij daarom ons best doen om slechts één dag tegelijk te leven: Vandaag
Als Een Rivier
Het leven van ieder mens is als een rivier. Het einddoel staat vast, maar wij bepalen hoe we reizen.We kunnen met topsnelheid midden over de rivier varen, of we kunnen dicht bij de kust blijven en rondtollen in draaikolken.We kunnen over watervallen denderen of een veiligere baan kiezen tussen obstakels door. We kunnen over de bodem kruipen in de modder en het slip van het bezinksel, of we kunnen over de fonkelende opervlakte glijden waar de lucht schoon is.
De rivier is van ons, vanaf de geboorte tot de dood.Hoe we hem bevaren wordt bepaald door de honderden kleine keuzes die we elke dag maken.Sommige mensen geloven dat de omstandigheden in de jeugd een onveranderbare koers bepalen voor hun rivier
Maar het leven is dynamisch, en de rivier die we bevaren strekt zich uit en maakt bochten. Een slecht begin leidt niet onvermijdelijk tot een slecht einde. Integendeel, een slecht begin kan ons de kracht geven een goed einde te creeëren.
Onthoud die boodschap goed, iedereen kan kiezen om te verdrinken of te vechten om te leven.
De rivier is van ons, vanaf de geboorte tot de dood.Hoe we hem bevaren wordt bepaald door de honderden kleine keuzes die we elke dag maken.Sommige mensen geloven dat de omstandigheden in de jeugd een onveranderbare koers bepalen voor hun rivier
Maar het leven is dynamisch, en de rivier die we bevaren strekt zich uit en maakt bochten. Een slecht begin leidt niet onvermijdelijk tot een slecht einde. Integendeel, een slecht begin kan ons de kracht geven een goed einde te creeëren.
Onthoud die boodschap goed, iedereen kan kiezen om te verdrinken of te vechten om te leven.
RECEPT VOOR BETER LEVEN
Neem een liter wijsheid van alle volkeren op deze aarde
meng het met respect voor alles wat leeft,
smelt een klontje verdraagzaamheid
snipper een handjevol wederzijds begrip
laat alles een uur met liefde sudderen,
besprenkel met hoop,
verdeel het met zorg over héél deze planeet
meng het met respect voor alles wat leeft,
smelt een klontje verdraagzaamheid
snipper een handjevol wederzijds begrip
laat alles een uur met liefde sudderen,
besprenkel met hoop,
verdeel het met zorg over héél deze planeet
Heeft Iemand Je Wel Eens Verteld Dat .............
Heeft iemand je wel eens verteld dat je helemaal goed genoeg bent?
Dat je mooi genoeg, lief genoeg, wijs genoeg, sterk en slim genoeg leeft?
Heeft iemand gezien hoe je je best doet te roeien met de riemen die je hebt,
om te gaan met alles dat het leven je biedt
en dat je met alles dat je nu weet en kunt het best mogelijke doet?
Heeft iemand je al eens gezegd dat je wel even pauze mag nemen;
even rusten, even voldaan zijn omdat je voldoende doet om te voldoen?
Fluistert iemand je steun en bemoediging toe zoals: Goed zo, Toe maar,
Moet je doen, Je mag nee zeggen, Kom op, je kan het, Volhouden,
Je moet niks, Laat maar los. 't is goed, je durft het wel,
wat je ook doet, ik sta achter je
Strijkt er iemand heel zacht langs je wangen als je slaapt
en blijft diegene een tijdje glimlachend van bewondering
en trots bij je bed naar je kijken?
Zingt iemand slaapliedjes wanneer je niet kunt slapen
en kust iemand je wakker als je akelig droomt?
Is er iemand blij als je thuiskomt,
en die je succes wenst als je weg gaat?
Is er iemand die het gefluister van je dromen hoort
en je aanmoedigt ze achterna te gaan
en je bemoedigt wanneer je onderweg obstakels tegen komt?
Is er iemand om je geluk mee te vieren, onbedaarlijk mee te lachen
en ook het zwartste zwart van je depressie mee tegemoet te treden?
Zegt iemand dat ieder gevoel dat je ervaart er mag zijn en dat alles
ook weer voorbij gaat; dat 't na iedere winter ook weer lente wordt?
Houdt er iemand van elke centimeter van je lijf; van ieder vetrolletje
en ieder mager plekje, van alles dat heel en stuk en gezond en ziek is?
Is er iemand die vindt dat je mag luieren, soezen, hangen, lanterfanten,
lummelen, rotzooien, flierefluiten en rommelen zonder dat 'het iets moet worden'?
Is er iemand die je toejuicht en zegt dat je vals mag zingen,
Gekker dan gek mag dansen; Rare kleren mag dragen;
glitters op mag als het jou uitkomt; Je eigen stijl en smaak mag volgen;
Niet mee hoeft in het gareel; Mag gillen en keihard mag lachen;
Af en toe mag spijbelen; Bonbons mag smikkelen;
Luidruchtig, kleurrijk en ongewoon mag zijn?
Is er iemand die zeker weet dat jouw intuïtie altijd het beste met je voorheeft
en dat dit het kompas is waar je wel op vaart?
Is er iemand die blij is dat je bestaat en je nooit zou willen missen
omdat er niemand is zoals jij?
Weet iemand dat je altijd het beste doet dat je (op dat moment) kunt
en is er iemand die dat goed genoeg vindt, ook al kan het morgen misschien beter?
Is er iemand bij wie je tegelijk thuis bent en op avontuur, iemand
op wie je kunt bouwen zonder gevangen te zijn?
Is er iemand die teder fluistert dat je net zo perfect bent als een musje,
een sneeuwvlok, een regendruppel in de lente, een kusje van een kind?
Is er iemand die echt van je houdt?
Ik wens nu dat jij zelf diegene bent.
Ik wens je de ontdekking:
Je was het zelf op wie je wachtte
Dat je mooi genoeg, lief genoeg, wijs genoeg, sterk en slim genoeg leeft?
Heeft iemand gezien hoe je je best doet te roeien met de riemen die je hebt,
om te gaan met alles dat het leven je biedt
en dat je met alles dat je nu weet en kunt het best mogelijke doet?
Heeft iemand je al eens gezegd dat je wel even pauze mag nemen;
even rusten, even voldaan zijn omdat je voldoende doet om te voldoen?
Fluistert iemand je steun en bemoediging toe zoals: Goed zo, Toe maar,
Moet je doen, Je mag nee zeggen, Kom op, je kan het, Volhouden,
Je moet niks, Laat maar los. 't is goed, je durft het wel,
wat je ook doet, ik sta achter je
Strijkt er iemand heel zacht langs je wangen als je slaapt
en blijft diegene een tijdje glimlachend van bewondering
en trots bij je bed naar je kijken?
Zingt iemand slaapliedjes wanneer je niet kunt slapen
en kust iemand je wakker als je akelig droomt?
Is er iemand blij als je thuiskomt,
en die je succes wenst als je weg gaat?
Is er iemand die het gefluister van je dromen hoort
en je aanmoedigt ze achterna te gaan
en je bemoedigt wanneer je onderweg obstakels tegen komt?
Is er iemand om je geluk mee te vieren, onbedaarlijk mee te lachen
en ook het zwartste zwart van je depressie mee tegemoet te treden?
Zegt iemand dat ieder gevoel dat je ervaart er mag zijn en dat alles
ook weer voorbij gaat; dat 't na iedere winter ook weer lente wordt?
Houdt er iemand van elke centimeter van je lijf; van ieder vetrolletje
en ieder mager plekje, van alles dat heel en stuk en gezond en ziek is?
Is er iemand die vindt dat je mag luieren, soezen, hangen, lanterfanten,
lummelen, rotzooien, flierefluiten en rommelen zonder dat 'het iets moet worden'?
Is er iemand die je toejuicht en zegt dat je vals mag zingen,
Gekker dan gek mag dansen; Rare kleren mag dragen;
glitters op mag als het jou uitkomt; Je eigen stijl en smaak mag volgen;
Niet mee hoeft in het gareel; Mag gillen en keihard mag lachen;
Af en toe mag spijbelen; Bonbons mag smikkelen;
Luidruchtig, kleurrijk en ongewoon mag zijn?
Is er iemand die zeker weet dat jouw intuïtie altijd het beste met je voorheeft
en dat dit het kompas is waar je wel op vaart?
Is er iemand die blij is dat je bestaat en je nooit zou willen missen
omdat er niemand is zoals jij?
Weet iemand dat je altijd het beste doet dat je (op dat moment) kunt
en is er iemand die dat goed genoeg vindt, ook al kan het morgen misschien beter?
Is er iemand bij wie je tegelijk thuis bent en op avontuur, iemand
op wie je kunt bouwen zonder gevangen te zijn?
Is er iemand die teder fluistert dat je net zo perfect bent als een musje,
een sneeuwvlok, een regendruppel in de lente, een kusje van een kind?
Is er iemand die echt van je houdt?
Ik wens nu dat jij zelf diegene bent.
Ik wens je de ontdekking:
Je was het zelf op wie je wachtte
Moeder Zijn
Wil een moeder haar rol goed spelen, dan moet ze heel wat in haar mars hebben.Er wordt wat van haar gevraagd - aan organisatietalent, praktisch inzicht, coördinatievermogen,creativiteit, vindingrijkheid,fantasie, begrip, wijsheid, humor, geduld,vitaliteit, toewijding - liefde.Het moederschap is één van de meest veel omvattende functies, die zich denken laat.
Niet op terrein, maar op tal van terreinen moet je over aanzienlijke kwaliteiten beschikken.Er is daarom geen enkele reden om minachtend op de moederrol neer te kijken.Weliswaar is moederschap geen betaalde baan, maar dat zegt niets over de werkelijke kwaliteit ervan.
Veel beroepen nog geen tiende (bv van creativiteit) van wat het moederschap vraagt.En bieden ook geen tiende (bv van ontplooiingskansen en innerlijke voldoening) van wat het moederschap biedt.Wat de moederrol zoal inhoudt, wordt duidelijk wanneer een moeder uitvalt. Ze blijkt dan onvervangbaar te zijn. Diverse taken worden dan wel overgenomen, 'technisch' blijft de zaak wel draaien, maar- zij is er niet.
Het is kil geworden, het leven is eruit.Het is net alsof het huis geen huis meer is.
In een samenleving, die haar waardering voor een taak zo sterk laat bepalen door de financiële beloning ervan, kan een moeder het betreuren dat ze geen geldelijk inkomen heeft.Maar ze kan dat ook anders ervaren.
Wat ze doet , is zo uniek dat iedere honorering misplaatst zou zijn.Het werk dat ze verzet , is gewoon niet te betalen.
Voor de heren die dit lezen denk daar eens goed over na.
Niet op terrein, maar op tal van terreinen moet je over aanzienlijke kwaliteiten beschikken.Er is daarom geen enkele reden om minachtend op de moederrol neer te kijken.Weliswaar is moederschap geen betaalde baan, maar dat zegt niets over de werkelijke kwaliteit ervan.
Veel beroepen nog geen tiende (bv van creativiteit) van wat het moederschap vraagt.En bieden ook geen tiende (bv van ontplooiingskansen en innerlijke voldoening) van wat het moederschap biedt.Wat de moederrol zoal inhoudt, wordt duidelijk wanneer een moeder uitvalt. Ze blijkt dan onvervangbaar te zijn. Diverse taken worden dan wel overgenomen, 'technisch' blijft de zaak wel draaien, maar- zij is er niet.
Het is kil geworden, het leven is eruit.Het is net alsof het huis geen huis meer is.
In een samenleving, die haar waardering voor een taak zo sterk laat bepalen door de financiële beloning ervan, kan een moeder het betreuren dat ze geen geldelijk inkomen heeft.Maar ze kan dat ook anders ervaren.
Wat ze doet , is zo uniek dat iedere honorering misplaatst zou zijn.Het werk dat ze verzet , is gewoon niet te betalen.
Voor de heren die dit lezen denk daar eens goed over na.
Geluk ligt Verborgen
Het geluk is zo uniek. Het ligt verborgen tussen jou en mij. Het kan je kwetsen, het kan je helpen. Geluk geeft men weg aan iemand anders. Geluk ligt tussen de prachtige bloemen, de natuur, vriendschap en de liefde. U moet niet denken dat geluk vanzelf komt of gaat. Nee, men kan iemand gelukkig maken. Men mag blij zijn voor het wonder van de schepping. U heeft vele vrienden maar ook vijanden. Geluk is zo kwetsbaar. Men kan het krijgen maar het kan ook afgenomen worden. Verborgen plekjes tussen jou, mij en de wereld. Geluk is iets uitdagend. Een nieuw begin, een nieuwe start. De tederheid, de stilte, de gevoelens tegenover elkaar. de wereld om je heen geeft niet altijd geluk. Oorlog, ruzie, haat en discriminatie zijn doorslaggevende elementen. Vermist, ontvoerd en niet gevonden. Blijven hopen en geloven. Denk aan de kinderen: klein, tenger maar bang en gesloten. Teruggetrokken in hun wereldje zonder zorgen. Ze groeien op en worden strijdbaar. Strijdbaar tegen ouders, familie, vrienden. Men moet strijdbaar zijn tegenover de maatschappij, de wereld en vele andere zaken. Groei niet te vlug! Alles komt op zijn tijd. Er is tijd genoeg om te leren vechten. Er door gaan, zonder doel, heeft geen zin. Leef voor jezelf, voor vrienden en familieleden. Leef voor vriendschap en liefde. Sta ervoor open! Wees strijdbaar in deze wereld. Geef me je handen en we gaan ervandoor. Bij elke hindernis zal ik bij je zijn. Ik zal je steunen, je helpen, voor je vechten. Ik neem je in bescherming. Geef me je hart, vol van tederheid. Ik zal je leiden, naar een wereld zonder zorgen. Elke dag zal ik je leiden, op je rusten en je lief hebben. Toon me jouw kleuren van tederheid. Geel, als de warmte van de zon. Blauw, om bij je weg te dromen. Rood, om van je te houden. Wit, om bij stil te staan. Oranje, voor je liefde en trouw. Bruin, omdat ik je vertrouw. Paars, de kleur van de mooiste bloem die ik ken. Indigo, als de onschuld. Violet, als je vriendschap. Al je gevoelens tonen jouw kleuren van tederheid. Misschien denk je wel in het zwart. Vergeet je uitdagingen niet waarin je het moeilijk had of verdrietig was. Denk aan jouw kracht, je levenslust. Denk aan jouw plaats in deze wereld. Denk positief. Je kan treuren maar treur niet te lang. Schep vertrouwen in elkander. schep geen wantrouwen, geen racisme, geen ruzie in de wereld. Het is al erg genoeg. Begin bij jezelf alvorens je de wereld wil verbeteren. Geef niet steeds kritiek op een ander. Leer eerst jezelf kennen. Dan pas kan je de anderen ontmoeten. Begin stap voor stap, er is geen haast. Denk aan de toekomst. Hou niet vast bij het verleden. Leef naar de vrede. Leef maar leef niet vijandig. Leer elkaar liefhebben.
Met Hart En Ziel
Elke dag is een feestje of een tragedie, dat is aan jou. Iedereen maakt elke dag weer de keuze om te bouwen maar je kunt met hebben,kunnen en maken ook je tragedie maken op aarde, door voor angst te kiezen. Je hebt je spirituele gereedschapskist en kunt (de keuze) angst nemen en je maakt je aardse leven, een hel.
Is dat nu niet geweldig dat je zelf kunt kiezen en dat doe je door te wensen. Je gedachten worden energie scheppers en waar je aan denkt dat wordt aan je gegeven door het universum, in onvoorwaardelijke staat!
Er is eenmaar; waar je aan denkt maar wat je liever niet wilt in je leven dat krijg je ook want het Universum kan niet onderscheiden. Dat kan energie niet, dus wil je echt een hemel op aarde zal jij zelf het filtertje ertussen mogen zetten.
Denk je elke dag aan je ziekte, dan hou je het in stand. Denk elke dag dat je het leven niet aankunt, hou je dat in stand. Denk je dat mensen je niet aardig vinden en doe je er moeite voor, dan hou je dat in stand.
Verzet jij je tegen geld door gedachtes dat je te weinig hebt, dan hou je dat in stand!
Probeer eens de volgende mogelijkheid: door niet te denken aan wat je niet wilt hebben.
Wil je die ziekte niet meer in je leven, negeer die gedachtes en doe alsof je in goede vorm bent. Je zal perplex staan van de resultaten.
Geniet van het leven in plaats er van tegen op te zien en je zal zien de zon gaat schijnen in je hart. Vind je dat jij ook op deze aardbol waardevol bent dan bruis je tussen de mensen. Wil je alles kunnen doen op materieel vlak, hou dan die geldstroom niet tegen door te denken dat je het te weinig hebt maar voel de overvloed!
Met hart & ziel wens ik hou het allerbeste en allermooiste op aarde en ik maak gebruik van mijn diepste intenties … Waardevolle, liefdevolle wezens, laten we elkaar het beste gunnen en dan delen we allemaal mee in vreugde! Doe elke dag wat met de volle intentie voor een ander en gun de ander in liefde wat je zelf ó zo graag wilt!
Met hart & ziel heb ik voor dit leven gekozen, net als jij! Met hart & ziel kan ik (over)leven net als jij!
Met hart & ziel maak ik mijn leven hemels net als jij!
Heb, kan en maak dat zijn werkwoorden waar je ook echt iets mee kunt bereiken.
Wat je hebt, is een gereedschapskist voor materiaal om te sleutelen aan je leven.
Je kunt keuzes maken uit liefde of uit angst en je spirituele gereedschap aan de gang te laten gaan.
Je maakt, door te bouwen en je creëert jouw feestje op aarde.
Is dat nu niet geweldig dat je zelf kunt kiezen en dat doe je door te wensen. Je gedachten worden energie scheppers en waar je aan denkt dat wordt aan je gegeven door het universum, in onvoorwaardelijke staat!
Er is eenmaar; waar je aan denkt maar wat je liever niet wilt in je leven dat krijg je ook want het Universum kan niet onderscheiden. Dat kan energie niet, dus wil je echt een hemel op aarde zal jij zelf het filtertje ertussen mogen zetten.
Denk je elke dag aan je ziekte, dan hou je het in stand. Denk elke dag dat je het leven niet aankunt, hou je dat in stand. Denk je dat mensen je niet aardig vinden en doe je er moeite voor, dan hou je dat in stand.
Verzet jij je tegen geld door gedachtes dat je te weinig hebt, dan hou je dat in stand!
Probeer eens de volgende mogelijkheid: door niet te denken aan wat je niet wilt hebben.
Wil je die ziekte niet meer in je leven, negeer die gedachtes en doe alsof je in goede vorm bent. Je zal perplex staan van de resultaten.
Geniet van het leven in plaats er van tegen op te zien en je zal zien de zon gaat schijnen in je hart. Vind je dat jij ook op deze aardbol waardevol bent dan bruis je tussen de mensen. Wil je alles kunnen doen op materieel vlak, hou dan die geldstroom niet tegen door te denken dat je het te weinig hebt maar voel de overvloed!
Met hart & ziel wens ik hou het allerbeste en allermooiste op aarde en ik maak gebruik van mijn diepste intenties … Waardevolle, liefdevolle wezens, laten we elkaar het beste gunnen en dan delen we allemaal mee in vreugde! Doe elke dag wat met de volle intentie voor een ander en gun de ander in liefde wat je zelf ó zo graag wilt!
Met hart & ziel heb ik voor dit leven gekozen, net als jij! Met hart & ziel kan ik (over)leven net als jij!
Met hart & ziel maak ik mijn leven hemels net als jij!
Heb, kan en maak dat zijn werkwoorden waar je ook echt iets mee kunt bereiken.
Wat je hebt, is een gereedschapskist voor materiaal om te sleutelen aan je leven.
Je kunt keuzes maken uit liefde of uit angst en je spirituele gereedschap aan de gang te laten gaan.
Je maakt, door te bouwen en je creëert jouw feestje op aarde.
vrijdag 8 oktober 2010
Kijken naar
Ik kijk naar de klok die 11 uur aangeeft.
Ik kijk naar buiten waar het regent.
Ik kijk naar een aula waar het druk is.
Ik kijk naar het middelpunt waar een kist staat.
Ik kijk naar de kist waarop veel bloemen liggen.
Ik kijk naar de moeder die huilt.
Ik kijk naar de vader die troost.
Ik kijk naar de zus die geen zus meer heeft.
Ik kijk naar de vriend die alleen achter blijft.
Ik kijk naar de boxen waar muziek uit klinkt.
Ik kijk naar de sprekers die hun verhaal zeggen.
Ik kijk naar een lange rij mensen.
Ik kijk naar een tafel vol kaarsjes.
Ik kijk naar de kist met bloemen.
Ik zeg………….Dag Samantha
Ik kijk naar buiten waar het regent.
Ik kijk naar een aula waar het druk is.
Ik kijk naar het middelpunt waar een kist staat.
Ik kijk naar de kist waarop veel bloemen liggen.
Ik kijk naar de moeder die huilt.
Ik kijk naar de vader die troost.
Ik kijk naar de zus die geen zus meer heeft.
Ik kijk naar de vriend die alleen achter blijft.
Ik kijk naar de boxen waar muziek uit klinkt.
Ik kijk naar de sprekers die hun verhaal zeggen.
Ik kijk naar een lange rij mensen.
Ik kijk naar een tafel vol kaarsjes.
Ik kijk naar de kist met bloemen.
Ik zeg………….Dag Samantha
Het Geheim Van De Proefsteen
Er wordt verteld dat maar één boekrol de laatste grote brand van de bibliotheek van Alexandrië overleefd heeft. Een heel gewoon boek, saai en oninteressant. Voor een heel gering bedrag werd het aan een oude man, die nauwelijks kon lezen, verkocht.
Hoewel het boek, oppervlakkig gezien, saai en oninteressant was, was het waarschijnlijk het waardevolste boek op de wereld, want helemaal onderaan op de rol ( we zouden vandaag zeggen: op de laatste bladzijde) stonden in grote, duidelijke letters een paar zinnen over het "geheim van de proefsteen".
Een heel kleine kiezelsteen die alles waarmee hij in aanraking kwam in zuiver goud veranderde.
Dit kleine steentje, zo stond er, zou ergens op de kust van de Zwarte Zee liggen, tussen vele duizenden van gelijk uitziende kiezelsteentjes, alleen met dit verschil, dat het zogenaamde proefsteentje warm en dus levendig aanvoelde zodra men het in de hand nam.
De oude man was zeer verheugd over het buitengewone geluk dat hem ten deel viel.
Hij verkocht alles wat hij had, leende een som geld en vertrok naar de Zwarte Zee. Hij zette een tent neer en ging aan het werk. Dat wil zeggen: hij tilde een kiezelsteen op, en wanneer die koud aanvoelde gooide hij hem niet terug op de grond, maar wierp hem in het water, om te voorkomen dat hij de zelfde steen weer zou oprapen.
Elke dag was hij vele uren bezig met het oprapen van steentjes, voelen en in het water werpen wanneer de steen koud was. Oprapen, voelen, wegwerpen zo ging het dag in, dag uit, maand in, maand uit. De goede man was al twee jaren bezig met steentje optillen, voelen en in het water werpen wanneer die koud was, oprapen, weggooien, oprapen, weggooien, zo ging het, ononderbroken – hij vond geen proefsteen. Maar op een avond pakte hij een kiezelsteentje, het voelde meteen warm aan, en uit pure gewenning gooide hij het in het water.
Hoewel het boek, oppervlakkig gezien, saai en oninteressant was, was het waarschijnlijk het waardevolste boek op de wereld, want helemaal onderaan op de rol ( we zouden vandaag zeggen: op de laatste bladzijde) stonden in grote, duidelijke letters een paar zinnen over het "geheim van de proefsteen".
Een heel kleine kiezelsteen die alles waarmee hij in aanraking kwam in zuiver goud veranderde.
Dit kleine steentje, zo stond er, zou ergens op de kust van de Zwarte Zee liggen, tussen vele duizenden van gelijk uitziende kiezelsteentjes, alleen met dit verschil, dat het zogenaamde proefsteentje warm en dus levendig aanvoelde zodra men het in de hand nam.
De oude man was zeer verheugd over het buitengewone geluk dat hem ten deel viel.
Hij verkocht alles wat hij had, leende een som geld en vertrok naar de Zwarte Zee. Hij zette een tent neer en ging aan het werk. Dat wil zeggen: hij tilde een kiezelsteen op, en wanneer die koud aanvoelde gooide hij hem niet terug op de grond, maar wierp hem in het water, om te voorkomen dat hij de zelfde steen weer zou oprapen.
Elke dag was hij vele uren bezig met het oprapen van steentjes, voelen en in het water werpen wanneer de steen koud was. Oprapen, voelen, wegwerpen zo ging het dag in, dag uit, maand in, maand uit. De goede man was al twee jaren bezig met steentje optillen, voelen en in het water werpen wanneer die koud was, oprapen, weggooien, oprapen, weggooien, zo ging het, ononderbroken – hij vond geen proefsteen. Maar op een avond pakte hij een kiezelsteentje, het voelde meteen warm aan, en uit pure gewenning gooide hij het in het water.
donderdag 7 oktober 2010
De Lift Der Levens
1e verdieping ;
Deur gaat open en we kijken naar het licht. We zwemmen er naar toe.
Ineens voelen we handen om ons hoofdje of voetjes .
We worden opgetild en krijgen onze klap op onze billen. Daar schrikken we zo van dat we er van gaan huilen.
Op de achtergrond hoor je gelach. Het blijken je ouders te zijn die blij zijn dat jij huilt.
2e verdieping ;
We kijken naar hoe we leren draaien, kruipen, staan, lopen, fietsen en zwemmen.
We krijgen onze eerste tandjes en driewieler.
Later onze fiets met zijwieltjes….wat een pret.
3e verdieping ;
We zien ons zelf ouder worden en gaan naar school.
We leren brommer rijden en krijgen vriendjes en vriendinnetjes.
We leren de liefde kennen……..en genieten er met volle teugen van.
4e verdieping ;
Het woordje moeten is in ons leven gekomen.
We leren werken, want we krijgen ineens rekeningen op onze naam.
We leren verantwoordelijkheids gevoel.
We leren ook andere mensen te bevooroordelen.
Sommige van ons zien de kleuren van de regenboog, andere leren alleen donker en licht.
We leren om te gaan met verdriet en pijn.
Om ons heen vallen er mensen ( geliefdes )weg.
5e verdieping
We leren om te gaan met de gebreken die onze leeftijd met zich meebrengt.
We leren te genieten van het leven en van onze kinderen en kleinkinderen.
We leren sjoelen, bingo, jokeren en/of biljarten.
We leren het hebben van de geduld, want we hebben alle tijd.
6e verdieping en laatste verdieping.
We zien weer het licht, maar nu worden we niet geslagen.
We zien engelen, ouders, opa’s en oma’s, geliefde die ons zijn ontvallen.
We horen muziek. Muziek van alle grote der aarde.
We zien alleen maar plezier. En hebben geen zorgen meer.
En we denken …………..is dit nu de dood of pas het begin van het leven.
30 mei 2010…………PdB
Denken en Willen
Daar stonden ze. Boven op de berg. De Gids sloeg zijn arm om de man heen en vroeg hem mee te gaan naar de rand van deze grote berg. Ze liepen tot de overgang kwam van het vlakke deel van de top van de berg, naar het schuine gedeelte wat naar beneden afliep.
Op die overgang stonden ze stil.
‘Wat zie je?’, vroeg de Gids.
De man keek als eerste naar de grond. Hij zag vanaf zijn voeten schuin naar beneden allemaal grote zwarte rotsblokken. Er was bijna niet overheen te lopen. Zo schots en scheef lagen ze, met punten, waarop je je voeten vast en zeker pijn zou doen. Het zou een pittig stuk worden als hij daar overheen zou gaan.
Toen hij zijn blik oprichtte had hij weinig uitzicht. Er hing een dikke mist in de lucht.
Hij kon niet zeggen of er nog meer bergen waren of dat dit de enige was, of dat er een groot bosgebied was, of misschien wel uitzicht op de zee, of een dorpje. Hij moest het antwoord schuldig blijven. Hij zag alleen maar de rotsblokken, die hem vanaf zijn voeten uitdagend aan leken te kijken. ‘Durf je ons te nemen?’
De Gids nam de man mee terug naar de plek waar ze gestart waren.
‘We gaan zo meteen weer terug naar de rand van de berg’, sprak de Gids. ‘Ik wil dat je dan het uitzicht ziet, hoe je denkt dat het is.’ De man knikte en samen liepen ze weer richting de rand.
Wederom zag de man de grote zwarte rotsblokken aan zijn voeten. Nog steeds even puntig en lastig te nemen. Maar toen hij omhoog keek zag hij dat de mist opgetrokken was.
Overal waar hij keek zag hij de zwarte rotsblokken. Zo ver hij kon kijken staken de punten omhoog. Geen bos, geen zee, geen dorpje, zelfs geen bloemetje wat tussen de blokken uitstak. Enkel en alleen de zwarte rotsblokken. De man zuchtte diep. Hoe kon hij hier ooit overheen komen? Een klein stukje was al lastig te nemen, maar als het oneindig ver door ging… De twijfel sloeg toe; Had hij zoveel kracht om er overheen te komen? Vast niet.
De Gids zei hem dat hij niet hoefde te twijfelen en nam de man weer mee terug naar de plek waar ze gestart waren. Hij keek de man aan en sprak:
‘Luister goed. We gaan zo weer terug naar de rand van de berg. Ik wil dat je dan het uitzicht ziet wat je Wilt zien.’ De man keek hem niet begrijpend aan. Hij had net toch gezien hoe het was? Overal rotsblokken? Hoe kon het dan zo meteen anders zijn?
De Gids zei dat Denken en Willen een groot verschil was. Je kunt wel Denken dat het er zo uit ziet, maar je beeld kan veranderen als je het anders Wilt. En dan zul je zien dat paden makkelijker te nemen zijn.
Hij sloeg zijn arm om de man heen en samen liepen ze voor de laatste keer langzaam naar de rand van de berg. De man zag de puntige rotsblokken direct bij aankomst. De man liet een zucht. Het leek niet veranderd. Maar de Gids zei: ‘Kijk omhoog en zie wat je Wilt zien!’ En toen de man zijn blik de vrije ruimte in liet gaan zag hij groene velden, zo ver als het oog kon reiken. De man kreeg een glimlach op zijn gezicht. Het zag er prachtig uit. Overal bloemen op de velden, zo vrolijk! Hij zag bomen en vogels, een beekje wat tussen de velden door kabbelde. Bijna idyllisch te noemen.
Hij keek nogmaals naar zijn voeten en zag daar de blokken liggen. Maar ze reikten niet meer oneindig ver, nee ze gingen maar een klein stuk naar beneden en daarna kwamen de groene velden. Zo viel het pad te nemen. Eerst een stukje afzien en lastig lopen, maar aansluitend zou het mooi worden! Zo Wilde hij het graag. Hij voelde zijn kracht toenemen, bedankte zijn Gids en begon aan het kleine stukje rotsblokken, op weg naar zijn groene velden. Vanaf nu wist hij, dat als je Wilt dat het uitzicht anders is, dat je dat zelf kunt veranderen. Een wijze les op een prachtige reis!
Op die overgang stonden ze stil.
‘Wat zie je?’, vroeg de Gids.
De man keek als eerste naar de grond. Hij zag vanaf zijn voeten schuin naar beneden allemaal grote zwarte rotsblokken. Er was bijna niet overheen te lopen. Zo schots en scheef lagen ze, met punten, waarop je je voeten vast en zeker pijn zou doen. Het zou een pittig stuk worden als hij daar overheen zou gaan.
Toen hij zijn blik oprichtte had hij weinig uitzicht. Er hing een dikke mist in de lucht.
Hij kon niet zeggen of er nog meer bergen waren of dat dit de enige was, of dat er een groot bosgebied was, of misschien wel uitzicht op de zee, of een dorpje. Hij moest het antwoord schuldig blijven. Hij zag alleen maar de rotsblokken, die hem vanaf zijn voeten uitdagend aan leken te kijken. ‘Durf je ons te nemen?’
De Gids nam de man mee terug naar de plek waar ze gestart waren.
‘We gaan zo meteen weer terug naar de rand van de berg’, sprak de Gids. ‘Ik wil dat je dan het uitzicht ziet, hoe je denkt dat het is.’ De man knikte en samen liepen ze weer richting de rand.
Wederom zag de man de grote zwarte rotsblokken aan zijn voeten. Nog steeds even puntig en lastig te nemen. Maar toen hij omhoog keek zag hij dat de mist opgetrokken was.
Overal waar hij keek zag hij de zwarte rotsblokken. Zo ver hij kon kijken staken de punten omhoog. Geen bos, geen zee, geen dorpje, zelfs geen bloemetje wat tussen de blokken uitstak. Enkel en alleen de zwarte rotsblokken. De man zuchtte diep. Hoe kon hij hier ooit overheen komen? Een klein stukje was al lastig te nemen, maar als het oneindig ver door ging… De twijfel sloeg toe; Had hij zoveel kracht om er overheen te komen? Vast niet.
De Gids zei hem dat hij niet hoefde te twijfelen en nam de man weer mee terug naar de plek waar ze gestart waren. Hij keek de man aan en sprak:
‘Luister goed. We gaan zo weer terug naar de rand van de berg. Ik wil dat je dan het uitzicht ziet wat je Wilt zien.’ De man keek hem niet begrijpend aan. Hij had net toch gezien hoe het was? Overal rotsblokken? Hoe kon het dan zo meteen anders zijn?
De Gids zei dat Denken en Willen een groot verschil was. Je kunt wel Denken dat het er zo uit ziet, maar je beeld kan veranderen als je het anders Wilt. En dan zul je zien dat paden makkelijker te nemen zijn.
Hij sloeg zijn arm om de man heen en samen liepen ze voor de laatste keer langzaam naar de rand van de berg. De man zag de puntige rotsblokken direct bij aankomst. De man liet een zucht. Het leek niet veranderd. Maar de Gids zei: ‘Kijk omhoog en zie wat je Wilt zien!’ En toen de man zijn blik de vrije ruimte in liet gaan zag hij groene velden, zo ver als het oog kon reiken. De man kreeg een glimlach op zijn gezicht. Het zag er prachtig uit. Overal bloemen op de velden, zo vrolijk! Hij zag bomen en vogels, een beekje wat tussen de velden door kabbelde. Bijna idyllisch te noemen.
Hij keek nogmaals naar zijn voeten en zag daar de blokken liggen. Maar ze reikten niet meer oneindig ver, nee ze gingen maar een klein stuk naar beneden en daarna kwamen de groene velden. Zo viel het pad te nemen. Eerst een stukje afzien en lastig lopen, maar aansluitend zou het mooi worden! Zo Wilde hij het graag. Hij voelde zijn kracht toenemen, bedankte zijn Gids en begon aan het kleine stukje rotsblokken, op weg naar zijn groene velden. Vanaf nu wist hij, dat als je Wilt dat het uitzicht anders is, dat je dat zelf kunt veranderen. Een wijze les op een prachtige reis!
Wie Herkent Zich Hierin ??
Ik weet dat je bang bent voor alles en iedereen
dat je je niet meer wil en kan blootleggen aan anderen
dat er onder die persoon vol praatjes...nog een andere ik diep verscholen zit....
Veilig opgeborgen onder een wereldje die je uit verdediging voor jezelf opgebouwd heb...
Ik weet dat je bang bent voor het moment dat je uitgepraat bent en de stilte gaat vallen waardoor je andere ik naarboven wilt uitbreken en gaat smeken om de momenten van genegenheid..warmte en liefde....
De momenten dat praten overbodig is en die armen om je heen veel meer waard zijn...de warmte van een ander eindelijk je kou kan verdrijven..
Ik weet dat je bang bent voor je gevoelens...je wilt niet meer liefhebben of geliefd worden...
En al zeker niet verliefd worden...het kwaad van alles...je wilt niet meer blind worden...en zeker niet meer vertrouwen...
Ik weet dat je alles niet nogmaals wilt meemaken...dat je denkt gelukkig te zijn met degene die je nu bent...zonder alles wat je denkt dat je niet mist!!
Hoelang hou je het vol als je altijd diep van binnen je andere ik hoort schreeuwen?
Hoelang hou je het vol om alleen maar diep in je hart te moeten huilen?
Hoelang kan je dit aan....omringd door toch zoveel mensen!!
Ik zeg dit alles omdat ik weet dat je vecht met en tegen jezelf en toch is het een gevecht dat je alleen moet aangaan....
Maar...dat je toch iemand nodig heb om in je hart te sluiten....een vriend....een kameraad....een partner...
Dat je anders zoveel in het leven mist!!
dat je je niet meer wil en kan blootleggen aan anderen
dat er onder die persoon vol praatjes...nog een andere ik diep verscholen zit....
Veilig opgeborgen onder een wereldje die je uit verdediging voor jezelf opgebouwd heb...
Ik weet dat je bang bent voor het moment dat je uitgepraat bent en de stilte gaat vallen waardoor je andere ik naarboven wilt uitbreken en gaat smeken om de momenten van genegenheid..warmte en liefde....
De momenten dat praten overbodig is en die armen om je heen veel meer waard zijn...de warmte van een ander eindelijk je kou kan verdrijven..
Ik weet dat je bang bent voor je gevoelens...je wilt niet meer liefhebben of geliefd worden...
En al zeker niet verliefd worden...het kwaad van alles...je wilt niet meer blind worden...en zeker niet meer vertrouwen...
Ik weet dat je alles niet nogmaals wilt meemaken...dat je denkt gelukkig te zijn met degene die je nu bent...zonder alles wat je denkt dat je niet mist!!
Hoelang hou je het vol als je altijd diep van binnen je andere ik hoort schreeuwen?
Hoelang hou je het vol om alleen maar diep in je hart te moeten huilen?
Hoelang kan je dit aan....omringd door toch zoveel mensen!!
Ik zeg dit alles omdat ik weet dat je vecht met en tegen jezelf en toch is het een gevecht dat je alleen moet aangaan....
Maar...dat je toch iemand nodig heb om in je hart te sluiten....een vriend....een kameraad....een partner...
Dat je anders zoveel in het leven mist!!
woensdag 6 oktober 2010
Zand en Steen
Een verhaal vertelt over twee vrienden die door de woestijn liepen.
Op een moment tijdens de reis kregen ze ruzie, en de ene vriend sloeg de
ander in het gezicht. Degene die geslagen werd was gekwetst, maar
zonder iets te zeggen schreef hij in het zand:
'VANDAAG SLOEG MIJN BESTE VRIEND MIJ IN HET GEZICHT.'
Zij liepen verder totdat zij een oase vonden, waar zij besloten
een bad te nemen. Degene die was geslagen, raakte vast in modder en
dreigde te verdrinken, maar de vriend redde hem. Nadat hij was bijgekomen,
schreef hij op een steen:
'VANDAAG REDDE MIJN BESTE VRIEND MIJN LEVEN.'
De vriend die had geslagen en zijn beste vriend had gered vroeg hem: 'Nadat ik
je had geslagen, schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen,waarom?'
De andere vriend antwoordde: 'Als iemand ons pijn doet moeten we het in zand
opschrijven waar de wind van vergeving het kan uitwissen. Maar als iemand
iets goeds doet voor ons, moeten we het in steen graveren, waar geen wind
het ooit kan uitwissen.'
LEER OM JE PIJN IN HET ZAND TE SCHRIJVEN EN OM JE GOEDE ERVARINGEN IN
STEEN TE GRAVEREN.
Men zegt dat er een minuut nodig is om bijzondere mensen te vinden,
een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden, maar daarna
een heel leven om hen te vergeten.
Op een moment tijdens de reis kregen ze ruzie, en de ene vriend sloeg de
ander in het gezicht. Degene die geslagen werd was gekwetst, maar
zonder iets te zeggen schreef hij in het zand:
'VANDAAG SLOEG MIJN BESTE VRIEND MIJ IN HET GEZICHT.'
Zij liepen verder totdat zij een oase vonden, waar zij besloten
een bad te nemen. Degene die was geslagen, raakte vast in modder en
dreigde te verdrinken, maar de vriend redde hem. Nadat hij was bijgekomen,
schreef hij op een steen:
'VANDAAG REDDE MIJN BESTE VRIEND MIJN LEVEN.'
De vriend die had geslagen en zijn beste vriend had gered vroeg hem: 'Nadat ik
je had geslagen, schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen,waarom?'
De andere vriend antwoordde: 'Als iemand ons pijn doet moeten we het in zand
opschrijven waar de wind van vergeving het kan uitwissen. Maar als iemand
iets goeds doet voor ons, moeten we het in steen graveren, waar geen wind
het ooit kan uitwissen.'
LEER OM JE PIJN IN HET ZAND TE SCHRIJVEN EN OM JE GOEDE ERVARINGEN IN
STEEN TE GRAVEREN.
Men zegt dat er een minuut nodig is om bijzondere mensen te vinden,
een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden, maar daarna
een heel leven om hen te vergeten.
Engelen Verhaal
Er was eens een engel die stage moest gaan lopen op aarde.
Hij werd met een afgestudeerde engel meegestuurd en samen trokken zij de wijde wereld in.
Op de eerste avond klopten zij voor een slaapplaats aan bij een grote en zeer luxe hofstede.
De boer en de boerin konden hun afkeer tegen de beide stoffige, niet erg fris ruikende mannen met de grootste moeite verbergen, maar lieten de twee toch binnen.
Ze kregen in de koude keuken wat oud brood en beschimmelde kaas te eten en werden daarna linea recta naar de vochtige en koude kelder verwezen om daar de
nacht door te brengen.
Daar lagen een paar matrassen en een stuk of wat verweerde dekens. De grote engel keek peinzend naar een gat in de muur stak zijn arm erin en toen hij hem weer uittrok was het gat verdwenen en de muur zag er
uit alsof er nog nooit iets aan mankeerd had. De volgende dag vonden ze nog wat restjes van de vorige avondmaaltijd die de boerin voor ze op de keldertrap had gelegd en zwijgend gebruikten ze het ontbijt.
De tweede avond stonden de beide engelen verregend en wel voor de deur van een oud en vervallen aglonershuisje. Ze werden zonder omhaal meteen binnengehaald en kregen allebei een deken omgeslagen, terwijl de vrouw des huizes hun kleren voor het vuur te drogen hing.
Ze kregen een paar kommen verse warme melk van de koe die in een armoedige stal naast het huis stond. Verder werd de karige maaltijd met liefde met hen gedeeld en toen het bedtijd was, kregen de engelen het bed
van het echtpaar tot hun beschikking, terwijl de man en de vrouw die nacht bij de koe in de schamele stal doorbrachten.
Midden in de nacht werd de jonge engel ruw uit zijn slaap geschreeuwd, door een verschrikkelijke kreet, die eindigde in een luide jammerkreet. De koe die het enige inkomen van het echtpaar vertegenwoordigde, was even daarvoor dood in haar stal neergevallen. Nu werd het de jonge engel te machtig. "Waarom heb je dat laten gebeuren" schreeuwde hij zijn mentor stampvoetend van woede toe. "Hoe kun je zo wreed zijn?"
Voor mensen die werkelijk geen knip voor de neus waard zijn en ons liever zien creperen dan dat ze een vinger uit steken dan te helpen, repareer je de muur in de kelder. En uitgerekend mensen die helemaal niets bezitten en zoveel warmte en liefde delen met totale vreemden, laat je zo maar toe dat hun enige bron van inkomsten
het loodje legt."
De grote engel legde zijn hand in een beschermend gebaar op de schouder van zijn pupil en zei met zachte, kalme stem: "Ja, ik heb een muur gerepareerd
bij een rijk boerenechtpaar die ons zeer onmenselijk behandeld hebben. Want in dat gat zat een rijke schat verborgen en het moge duidelijk zijn, dat zij niet de mensen waren die de waarde van het geld goed kunnen
inschatten.
Waren ze nog rijker geworden, was hun hebzucht nog meer gevoed geworden. En ja, nu is de koe van deze lieve mensen dood. Maar vannacht ben jij doorgeslapen toen ik wakker was geworden, door de dood die zich over ons bed boog en zeer onaangenaam verrast was,
daar de vrouw des huizes niet aan te treffen. Ik smeekte hem haar te sparen omdat onze gastheer dat verlies zeker niet te boven zou komen. Maar de dood kon niet van deze plek zonder zijn werk gedaan te
hebben en dus heeft hij de koe in haar plaats meegenomen. Zo zie je maar dat de dingen niet zijn zo als je op het eerste gezicht zou zeggen.
Hij werd met een afgestudeerde engel meegestuurd en samen trokken zij de wijde wereld in.
Op de eerste avond klopten zij voor een slaapplaats aan bij een grote en zeer luxe hofstede.
De boer en de boerin konden hun afkeer tegen de beide stoffige, niet erg fris ruikende mannen met de grootste moeite verbergen, maar lieten de twee toch binnen.
Ze kregen in de koude keuken wat oud brood en beschimmelde kaas te eten en werden daarna linea recta naar de vochtige en koude kelder verwezen om daar de
nacht door te brengen.
Daar lagen een paar matrassen en een stuk of wat verweerde dekens. De grote engel keek peinzend naar een gat in de muur stak zijn arm erin en toen hij hem weer uittrok was het gat verdwenen en de muur zag er
uit alsof er nog nooit iets aan mankeerd had. De volgende dag vonden ze nog wat restjes van de vorige avondmaaltijd die de boerin voor ze op de keldertrap had gelegd en zwijgend gebruikten ze het ontbijt.
De tweede avond stonden de beide engelen verregend en wel voor de deur van een oud en vervallen aglonershuisje. Ze werden zonder omhaal meteen binnengehaald en kregen allebei een deken omgeslagen, terwijl de vrouw des huizes hun kleren voor het vuur te drogen hing.
Ze kregen een paar kommen verse warme melk van de koe die in een armoedige stal naast het huis stond. Verder werd de karige maaltijd met liefde met hen gedeeld en toen het bedtijd was, kregen de engelen het bed
van het echtpaar tot hun beschikking, terwijl de man en de vrouw die nacht bij de koe in de schamele stal doorbrachten.
Midden in de nacht werd de jonge engel ruw uit zijn slaap geschreeuwd, door een verschrikkelijke kreet, die eindigde in een luide jammerkreet. De koe die het enige inkomen van het echtpaar vertegenwoordigde, was even daarvoor dood in haar stal neergevallen. Nu werd het de jonge engel te machtig. "Waarom heb je dat laten gebeuren" schreeuwde hij zijn mentor stampvoetend van woede toe. "Hoe kun je zo wreed zijn?"
Voor mensen die werkelijk geen knip voor de neus waard zijn en ons liever zien creperen dan dat ze een vinger uit steken dan te helpen, repareer je de muur in de kelder. En uitgerekend mensen die helemaal niets bezitten en zoveel warmte en liefde delen met totale vreemden, laat je zo maar toe dat hun enige bron van inkomsten
het loodje legt."
De grote engel legde zijn hand in een beschermend gebaar op de schouder van zijn pupil en zei met zachte, kalme stem: "Ja, ik heb een muur gerepareerd
bij een rijk boerenechtpaar die ons zeer onmenselijk behandeld hebben. Want in dat gat zat een rijke schat verborgen en het moge duidelijk zijn, dat zij niet de mensen waren die de waarde van het geld goed kunnen
inschatten.
Waren ze nog rijker geworden, was hun hebzucht nog meer gevoed geworden. En ja, nu is de koe van deze lieve mensen dood. Maar vannacht ben jij doorgeslapen toen ik wakker was geworden, door de dood die zich over ons bed boog en zeer onaangenaam verrast was,
daar de vrouw des huizes niet aan te treffen. Ik smeekte hem haar te sparen omdat onze gastheer dat verlies zeker niet te boven zou komen. Maar de dood kon niet van deze plek zonder zijn werk gedaan te
hebben en dus heeft hij de koe in haar plaats meegenomen. Zo zie je maar dat de dingen niet zijn zo als je op het eerste gezicht zou zeggen.
Abonneren op:
Reacties (Atom)